El Burgo Ranero naar .....

Donderdag 22 mei
Om 07.00 uur vertrokken, met pijnstiller, om 1 halte verder te gaan. Je mag namelijk maar 1 nacht in de herberg blijven, je moet voor 8 uur s´morgens weg zijn. Er was veel, erg veel wind en een zwarte lucht maar gelukkig geen regen. Het lopen ging moeizaam, pijn, maar daar loop ik wel doorheen dacht ik. Op een gegeven moment werd ik ingehaald door Mary die vroeg hoe het met mij ging, dat ik het goed deed en dat ik AL 3 km gelopen had. Ik was al 5 kwartier onderweg. Zij liep door en ik bleef staan om te bedenken waar ik mee bezig was. Ik moet nu nog ruim 9 km lopen voordat het volgende dorpje in zicht is. Het was niet verstandig om door te gaan want de pijn werd steeds erger, dus na wat tranen omgedraaid en terug naar El Burgo Ranero. O=nderweg kwam ik bekende en onbekende mensen tegen die allemaal zo belangstellend en lief voor mij waren! Ik kreeg van een Franse man, 3 korreltje arnica en 4 korreltjes uit een ander buisje die ik onder mijn tong moest laten smelten. Ik verstond geen woord maar we begrepen elkaar wel. Zo gaat dat op de Camino.
Van iemand heb ik de mantra: Ik mag er zijn, ik ben een kind van God, meegekregen op deze Camino, dus ik mag er ook zijn als ik besluit dat het genoeg is, de pijn niet erger laten worden en goed voor mijn lichaam gaan zorgen. Teruggelopen naar El Burgo, waar gelukkig een bus en treinverbinding is, wat uitzonderlijk is. De bus komt ma,woe,en vrydag, en vadaag is het donderdag dus het wordt de trein van 14.45 uur die alleen stopt in Leon. Dat was nou niet helemaal de bedoeling om zo´n stuk over te slaan maar ja. Nog een Nederlandse vrouw en duiste man gingen met dezelfde trein naar Leon. Met z´n drieen een pension genomen in Leon voor 2 nachten. Een zachten warm bed, een douche, een gewone handdoek om jezelf af te drogen. Wat een weelde, en nu maar slapen slapen en niet om 06.00 uur uit bed. Slaap zacht.